Met enige regelmaat krijg ik te horen dat mensen het niet aan me zien dat het soms niet goed gaat. Ik ben vrolijk, praat veel en ik lach. Ik lijk bijna normaal. Het contrast tussen wat ik schrijf en hoe ik ben naar anderen toe is misschien groot, maar minder groot dan je misschien denkt.
3 Reacties
Ik herken je probleem heel erg. Mijn vader snapt emoties niet goed en kan me dus bij hem nieteens uiten. Toen ik van de zomer een blindedarm ontsteking kreeg, kreeg ik kaartjes, kadootjes en veel 'aandacht'. Maar echt, ik heb liever maandelijks een blinde darm onsteking of gebroken botten dan zo in de knoop liggen met jezelf.
Antwoord
1/4/2016 06:00:05 am
Heel mooi geschreven en vervelend dat je je zo voelt.
Antwoord
Debbie
4/20/2016 03:36:12 am
Wauw, jij schrijft wat ik ervaar! Maar dan ook echt. Ik vond je blog weer via bokt na een tijdje niet gelezen te hebben. En tussendoor heb je nog geschreven, dus wilde ik het toch weer even lezen.
Antwoord
Laat een antwoord achter. |
Archieven
Mei 2016
Categorieën |